Afgelopen zondag togen we naar De Goyer in Eemnes. Na de Hilversumsche en De Pan was dat wat golfbanen betreft de derde topper op rij. Eemnes, als je vanuit Amsterdam op de A1 richting Hilversum gaat, kom je langs Almere, en dan ben je er al bijna. Alleen als ze wegen afsluiten moet je een stukkie om, en uitgerekend op deze dag was dat zo. Voor de vijf Amsterdammers dus een extra lang ritje polder of de sluiproute over het Gooise matras, alleen Coen kon het bijna op z’n fietsie af. De voorspelling was bar en boos, harde windstoten, hagel en sneeuwbuien.

Eerst maar troost in de koffie gezocht en daarna als greensomes de baan in. Vooraf waren onze verwachtingen niet al te hoog, en die waren mede gebaseerd op de eerdere competitieresultaten. Daarnaast was degradatie bijna niet meer af te wenden, omdat er maar liefst twee deelnemers uit onze poule een klasse moeten zakken. Tegenstander was De Pan, en bij de lunch een voorzichtige tussenbalans opgemaakt. René en Gertjan winst, Coen en Lorenzo een puntendeling en Jan en mijn persoontje een paar lege handen. Totaal dus 3-3 en daarmee smaakten de soep en kroketten een stuk beter, dan de hagel die we in de baan te verduren kregen. Eind april, je zou al voorzichtig zomerse temperaturen kunnen verwachten, maar wij hadden in een mum van tijd een spierwitte green. Even plakte de ‘natte schnee’ aan de wielen van onze trolleys, en leek de lente ineens weer herfst. Toch mocht ons tussenresultaat er best wel zijn, want bij onze eerdere partijen was het 0-6 en 1-5.

Vol goede moed gingen we dan ook singelen. René, Gertjan en Coen hebben onze eer gered, alle drie de volle buit gepakt, helaas kon geen van de andere drie het beslissende puntje voor de totaalwinst over de streep trekken. Eindstand 9-9, waarmee de partij werd gehalfed. Als team hebben we nu het eerste gelijkspel uit het vuur gesleept, en dat is door ons dan ook maar meteen gevierd als een nieuwe vorm van ’n kampioenschap. Geen champagne, maar ook bier kan rijkelijk vloeien. Er was in ieder geval genoeg om de lange negentiende te lessen en ook het gezamenlijk diner kon prima worden weggespoeld. Een nieuw kampioenschap, dat moet dan volgend jaar maar weer gebeuren, want met dat ene puntje blijven we stijf onderaan. Misschien is het een idee voor de Volendamse eigenaren van onze golfbaan om de ‘Heen en Weer’ maar op de Waterlandse af te meren. We zijn nog net niet formeel gedegradeerd, maar zelfs bij winst in de laatste partij zullen we het oog van de naald nodig hebben om door te kunnen kruipen. Doorslaggevend kon het saldo dan wel eens worden, en dat van ons is nou echt niet  florrissant te noemen. Verrassend in de andere partij was de winst van de Hilversumsche op Naarderbos, daarmee zijn zij de nieuwe lijstaanvoerder en titelfavoriet.

Volgende week verplaatst het circus zich naar Waterland. Wij hebben dan de rol van gastheer, en daarmee zijn we dan wel de vierde ‘topcourse’ op rij in een indrukwekkende reeks. Ik geloof niet dat ons gehele team na drie ronden al meer dan drie ballen heeft verspeeld, dus ik weet nu al zeker dat de Waterlandse er meer van onze tegenstanders zal slurpen. Die winst hebben wij in ieder geval wel, dus de moed zal bij ons niet in de schoenen zakken.