Uit bij Edda Huzid, altijd lastig!
Op een enigszins druilerige dag zaten we bijna met z’n allen aan de koffietafel van Edda Huzid. Bijna, want Kees was na zijn verrassend vroege aankomst meteen doorgestoven naar de putting green.
Zijn gezonde fanatisme voor de eerste speelronde werd gedeeld door de rest van het team en alras stonden we allen onze ballen in te slaan en team tactiek te bespreken. Edmar, wiens eerste competitiewedstrijd ooit voor de boeg stond, probeerde vooral de spanning weg te ademen.
Om 10 uur was het zover. Op Hole 1 werden we ontvangen door het team van Edda Huzid die zelfs spotters in de baan hadden gezet. Paul en Han hadden de eer om als eerste af te slaan, tegen twee jeugdige maar solide spelers van Kurenpolder. Het bleek een lastige pot, die met wat opstartzenuwen uiteindelijk verloren werd…
Edmar en Kees sloegen daarna af tegen Kurenpolder’s longhitter en hun stabiele shorthitter. Dat was een spannende pot, waarin na een vroege voorspong Edmar en Kees twee holes achter kwamen met nog drie te spelen. Maar beide heren bleken over een goede mentaliteit te bezitten en sleepten all square uit het vuur.
Gert-Jan en Frank startten weliswaar als laatste, maar waren als eerste klaar. Vijf holes beukwerk beslechtte de pot. Hiermee hadden Gert-Jan en Frank hoge verwachtingen gewekt voor hun individuele pot.
Maar eerst een hapje lunch met een 3-3 tussenstand. Wederom was de organisatie en de catering bij Edda Huzid uitstekend.
Toen was het tijd voor de solocarrières van Heren 4. Edmar startte met een taaie speler tegenover zich. Weliswaar was Edmar al na drie holes drie up, maar vasthouden bleek een opgave. Op hole 14, 15 en 16 kwam de ommekeer, waarin hij met twee holes achter kwam. Dormie 2 dus… Maar net als ‘s ochtends bleek dat het pas afgelopen is als de spreekwoordelijke dikke dame zingt. En dat was op hole 18: all square!
Han maakte op zijn gebruikelijke wijze ergens in het tweede bedrijf gehakt van zijn tegenstander en kon op hole 15 van de baan lopen. Prima gedaan!
Frank had de captain van Kurenpolder als tegenstander. De taaie shorthitter die op eigenzinnige wijze bewijst dat golfballen geen kennis van Newton’s wetten hebben. Als een streep over konijntjes, als een pijl over eendenkuikens en als een voetzoeker troffen de ballen elke keer weer de nietsvermoedende green. Gelukkig kon Frank als een volleerd duikboot met twee birdies en een par het verzet van deze partizaan breken.
Gert-Jan deed wat van hem verwacht werd door in zijn geluidloze sluipmoordenaarstijl de tegenspeler te sloper. Deze Golfninja hoef je alleen maar een stok als wapen te geven en zwijgend doet hij waar hij voor gekomen is.
Ook Kees valt onder deze categorie en deed zijn ding, zoals hij zijn ding doet. Langzaam, accuraat en zonder franje. Dodelijk als een Ebola virus laat hij zijn slachtoffer bloeden totdat zelfs Artsen zonder grenzen machteloos staan.
Paul tenslotte bleek naast orthopedisch chirurg ook struikrover op zijn CV te hebben staan. Gelukkig speelde zijn patiënt nog slechter en na 5 holes stond het 5 up. Tussen de holes door informeerde Frank naar de stand bij Paul en op een gegeven moment moest Paul zelfs twee handen naar beneden steken om zijn voorsprong aan te geven. Wat schetst ieders verbazing toen Paul na 18 holes met de raadselachtige mededeling: “bijna gewonnen” binnenkwam, all square dus.
Enfin, dit gedeelde punt mocht de pret niet drukken; 13-5 is een prima uitslag tegen een sportieve tegenstander, op een gastvrij Edda Huzid met een fraaie baan (op de greens na) en een uitstekende catering (wie had er biefstuk?).
Hier mocht op gedronken worden…