Het oefenen op zondag 26 maart en donderdag 30 maart

Zondag 26 maart, allereerst werd ons een kunstje geflikt door onze ex, die ineens verantwoordelijk werd gemaakt voor de flightindeling bij het opstarttoernooi. Tja, als je ex zo nauw betrokken is bij de verdeling, dan weet je op voorhand dat je er flink bij inschiet en dat geldt helemaal als de spelvorm Matchplay Americano is. Misschien moet je zelfs zeggen dat je dan bij de neus wordt genomen, dat overkwam in ieder geval onze captain, die daar zelfs een correctie voor moest ondergaan in het AMC. Reserve Gertjan werd opgetrommeld als vervanger, al kon ook hij geen potten breken. Een bescheiden score werd zijn deel, maar misschien is dat wel een slimme zet, je moet immers niet meteen het achterste van je tong laten zien. Dirk was nu alleen maar de broer van, omdat Jeroen V. zijn plaats weer kwam innemen. Jeroen mistte zichtbaar de positieve invloeden van ons trainingsweekend, want hij kwam niet eens toe aan het openen van de mond, zodat het achterste van zijn tong helemaal onzichtbaar bleef. Gerlof was het eerste nieuwe bestuurslid dat werd genaaid, terwijl Coen, Jan en René nog enigszins verdienstelijk scoorden. Alles bij elkaar opgeteld bleek het eindresultaat (te) mager. Gelukkig baarde de oefening wel kunst, al zullen er weinig kunstliefhebbers zijn die daar droog brood voor zullen geven. Nou ja, dan maar een ijskouwe, want dat is ook gelijk aan twee sneetjes……

Donderdag 30 maart, drie uur teamlessen onder deskundige begeleiding van een golfpro, een donatie van het verenigingsbestuur! De eerste positief zichtbare inbreng van Gerlof begint vruchten af te werpen. Beschouw het maar als een mandje zoete appels, als was het wel enigszins wrang dat het uitgerekend Daan was die de lessen verzorgde. Nou ja, bij iedere oogst zit wel een rot appeltje, al moet ik achteraf bekennen dat het best wel een goed en leerzaam gebeuren werd. We begonnen met twee tegenslagen, bij matchplay betekend dat verlies van de hole, wij sloegen ons er echter gewoon doorheen. Allereerst de onheilstijding dat Jeroen V. de plank volledig had misgeslagen. Nou was het eigenlijk meer zagen, maar toch goed mis, want niet de plank maar zijn hand ging door de cirkelzaag. Weg seizoen, en een flink aantal hechtingen als pleister op de wonde. Last minute moest ook René verstek laten gaan, het Leidseplein eiste die avond al zijn aandacht op. Vier musketiers resteerden, dat waren Gerlof, Jan, Coen en Sijmen. Om vijf uur beginnen en tot acht uur door oefenen, Daan haalde er duidelijk de zweep over. Het werd chippen en putten, maar dan vooral gericht op wedstrijdsituaties, waarbij zelfs denkbeeldige bunkers een rol vertolkten. Gerlof, onze laagst gehandicapte, toonde zich een ware meester in het ontwijken van de bunker, al vraag ik me af of dat nou wel de juiste vruchten zal opleveren in een wedstrijdsituatie. Hooguit een handvol gedroogde krenten en daarmee heb je weinig in de melk te brokkelen. Het putten haalde hem gelukkig weer uit zijn dippie en we sloten de avond af met een gezellig natje en een droogje.