Zwaar gehandicapt togen we richting Golfbaan Welderen in Elst, waar we het tegen de heren van de Verwaeyde Sandbergen uit Nunspeet moesten opnemen. Zware tegenvallers moesten we vooraf verwerken, allereerst moest Hans afhaken. Hans heeft een nieuwe bolide en moet dus nog wat zuinigjes met de snelheid en de kilometers omgaan. Tja, en dan ligt Welderen niet om de hoek, want als je in die contreien aankomt, zie je op de ANWB-borden al de eerste verwijzingen naar de grensovergang bij Oberhausen. Tweede tegenslag was de invalbeurt voor Gertjan. Wij dachten nog, als een koe nog geen haas kan vangen, wat moet je dan met een Kalff. Derde tegenslag vormde onze stijve spieren, want de voorgaande week had ons eigen gastheerschap het opgebouwde lichaamsritme wreed verstoord. ‘Last but not least’ was het de onstuimige weersvoorspelling, want vooral in het oosten van het land zou het die dag flink kunnen regenen.

Neem daarbij het ontbreken van de nodige regenkleding, want bij de eerste speelronde dit jaar zijn we in Zaandam al eens van de baan afgeregend, en dat leverde verliezen op van het complete regenpak van Jan en een regenhoes voor de tas van René. Door de absentie van Hans moesten we het nu ook nog zonder zijn befaamde regenkapje doen. De gastheren van Welderen zorgden voor een prima ontvangst, appelgebak met ’n toefje en een paar heerlijke koppen dampende koffie. We waren er deze keer royaal voor de valreep, en konden zo ook eens zien hoe onze tegenstanders zich voorbereiden op de driving range en de oefengreen. Zelf zijn wij vreemd met die materie, en we durfden ons ook deze keer niet aan die vreemde praktijken te wagen. Wel hebben we in een extra bakkie onze troost gezocht. Rond half elf klaar voor de dubbels, het bleef ondertussen kurkdroog en we maakten een flitsende start. Met enige trots keken we naar de tussenscore, want met een 6-0 stand hadden we een geweldige uitgangspositie voor de singles. Lorenzo en René scoorden 2/1, Jan en mijn persoontje maakten er 3/2 van, en ook het koppel Coen en Gertjan toverde een 3/2 uit de stal. Wij konden daarna de lunch van de heren van Welderen wel waarderen, zelfs het kroketje ontbrak niet, en het boerenbruin ging erin als gesneden koek. We realiseerden ons dat we nog maar twee winstpartijen in de singles nodig hadden om de punten mee naar Amsterdam Noord te nemen. De last daarvan probeerden we bij elkaar op de rug te zadelen, of in de schoenen te schuiven, maar uiteindelijk besloten we allemaal voor eigen kansen te gaan.

Bij de middagstart probeerden ze ons nog in de war te brengen, door niet op 10, maar op hole 11 te starten, maar zelfs dat kon ons niet van ons stuk brengen. Er brak zowaar af en toe een zonnetje door, en na nog effe een korte peptalk van captain Lorenzo aan te horen, konden onze ballen de fairways van Welderen opnieuw gaan teisteren. Lorenzo gooide alles in de strijd, duwde zelfs de trolley met tas en al van zijn tegenstander in een prutslootje, en kwam uiteindelijk met een gesprokkeld puntje binnen. Tegelijkertijd met Lorenzo had Coen zijn tegenstander, die stijf van de zenuwen stond, compleet afgedroogd en kwam met 7/6 al vroeg richting het bier. Het bleef niet bij die winstpartij van Coen, want ook René rook het bier en kwam met een stevige 6/4 binnen. Zelf heb ik lange tijde een gelijkopgaande strijd moeten voeren, maar met het clubhuis en de gele rakkers in zicht pakte ik ook nog een stabiele 4/2 winst binnen. Zelfs Gertjan strikte zijn haas op de laatste hole met 2/0, en daarmee bleek hij een meer dan waardig invaller voor Hans. Toen alleen Jan nog in de baan, na vijf down toonde Jan zijn ware karakter, en haalde tegen Bram zijn gram door via AS op de laatste hole toch ook nog een puntje binnen te slepen.
Het afsluitende gerstenat stroomde rijkelijk en met een prima diner werd deze golfdag afgesloten. Aanstaande vrijdag is het de dag van de arbeid, wij gaan ons dus ook maar eens inspannen door voor te spelen op de Nunspeetse. Onze tegenstanders van vandaag, de heren van de Verwaeyde Sandbergen, kunnen dan een weekje bijkomen van de opgelopen Amsterdamse stormschade. Wij spelen dan tegen Edda Huzid, waarbij Huzid een oud woord voor huis is. Nou, als het aan ons ligt gaan de heren uit Voorthuizen dan met legen handen terug naar het huis van Edda.

De vieze-captain van heren twee