Het schaalverhaal

Zondag 7 mei 2017, heel even zag het er naar uit dat dat onze poule een zinderend slot zou kennen in de verdeling van het schaalwerk. Vooraf wisten we dat de rol van gastheer Olympus al was uitgespeeld, maar dat zij nog wel de trotse koploper in de stand waren. Alleen bij gelijke spelen of verliespartijen van de concurrentie zouden zij in aanmerking komen voor de bloemen. De schaal was dus nog zeker niet vergeven, en Hoogland en De Zaanse waren allebei vastbesloten om Olympus alsnog een hak te zetten. Op de voorafgaande vrijdag kregen we van captain Bert van Dorhout Mees een vervelend bericht. Hun vaste teamspeler Jan van H. was met hartproblemen opgenomen en werd slapende gehouden in een Harderwijks ziekenhuis. Begrijpelijk dat bij de polderheren andere gedachten leefden dan een competitieslot. Zij lieten dat slot dan ook schieten en schonken daarmee de Zaanse een 18-0 zege, waardoor die min of meer automatisch het kampioenschap in de schoot geworpen kregen. Alleen Hoogland kon nog roet in hun eten gooien, maar die zouden ons dan moeten afdrogen met minimaal 15-3. Nou, dat konden ze natuurlijk wel vergeten. Vooraf wisten we dat onze eerste twee nederlagen ervoor zorgden dat onze kansen op nieuwe handdoekjes waren verkeken. Daar hadden we ons bij neergelegd, maar we wilden ons zeker niet laten inpakken door een Hooglandse droogdoek. Per slot was het een uitgelezen dag om kampioenschappen te vergallen, en als een Amsterdammer dat kan doen, zal ie dat zeker niet laten. Daarbij wordt geen doek voor de mond genomen, laat staan een open doekje getoond. Op zondagmorgen kenden we dus een rustige ontvangst in Abcoude, de mannen van Hoogland stonden al lang en breed op de driving range, voordat onze eerste auto de betaalde parking aan de Hoge Dijk opreed. Heel vroeg hoefde ook niet, we gingen immers uit van een tweede, en dus late start. De absentie van Dorhout Mees bood echter nieuwe mogelijkheden, want ons werd nu ineens een vroege start aangeboden. Tja, dat werd kiezen tussen inslaan of wat vroeger aan het bier, je kunt onze keus natuurlijk wel raden, het werd een koude start. Koud of niet, we hadden een sterke start door al meteen de toss te winnen. Er zou echter meer komen, want de Hooglanders leden aan een zware vorm van kampioensstress. We speelden met een rustige Bijlmer op de achtergrond, maar de zenuwen waren tot aan het Kralingse bos te voelen. Bij de soep hadden we Hoogland al bij de ballen.Een kampioensdroom werd daarmee wreed verstoord, omdat onze koppels Gerlof en René, en Jan en Coen hun partijen halfden, en Gertjan en Sijmen er met twee up voor zorgden dat het een kwestie was van over en sluiten. Ondertussen druppelden de heren van De Zaanse binnen, en hun lunch werd daarmee een feestmaaltijd. Wij feliciteerden captain Ludo en zijn mannen van harte, maar we hielden ons verder behoorlijk in bij de lunch. We wilden per se niet volgevreten de baan in, te meer we Hooglands bloed roken. We moesten nog in drie singles een winstpartij scoren, en dan zou de balans naar onze kant doorslaan. Nou, ik mag gerust zeggen dat het een doorslaand succes werd, want tegen de stokken van Gertjan, Sijmen en Jan was geen kruid opgewassen. Gertjan zegevierde met twee up en nog eentje te gaan, en ook Sijmen upte er twee, maar maakte het op de achttiende pas af. Jan zat toen al lang en breed aan een grote goudgele op het terras van De Houten Vier, hij haalde een handvol up en had er zelfs nog vier te gaan. Gerlof kon het helaas net niet bolwerken, maar de halfjes van René en Coen zorgden ervoor dat we uiteindelijk met een royale 12-6 zegevierden. Bijna haalden we daarmee nog het brons in onze poule, maar dan zou Hoogland helemaal met lege handen blijven zitten. Er was na afloop best wel sprake van het nodige leedvermaak, maar zo erg wilden we het nou ook weer niet maken. Het afsluitende diner smaakte voortreffelijk, en wij sloten ons seizoen af met een heerlijke captainscoffee. Die smaakte nog zoeter dan de smaak van onze overwinning op deze laatste speeldag. Het geeft ons in ieder geval al weer de lust in een nieuw avontuur in 2018. Met een bestuurslid in ons midden zullen we de contractonderhandelingen dan ook al op korte termijn gaan starten, daarbij rekenen we op een verrekening van onze startpremies met de inschrijfgelden. Het inleveren van onze winstpremies is daarnaast ook nog een optie, al moet er natuurlijk wel leven voor de brouwerij blijven bestaan………..