De boot in op de Texelse………               

Na een zware en vermoeiende Amsterdamse Koningsdag vertrok ons eerste seniorenteam al op donderdag 28 april naar Texel. Zes man in drie auto’s gingen vol goede moed richting Den Helder. Vooraf was alles tot in de puntjes geregeld, tickets voor de veerboot van TESO, starttijden en buggy’s op De Texelse en een gezellig hotelletje middenin het dorpje De Koog. Ons team heeft geen perfectionist a la van Louis van Gaal nodig, wij schikken ons wel naar de creatieve hand van captain Frank. Na een vlotte overtocht over het Marsdiep kwamen we aan op ons grootste Waddeneiland en na een korte rit doemde De Cocksdorp op. Op zich maar een klein, lullig gehuchtje maar wel met een schitterende golfbaan van De Texelse Golfclub. Het voorspel was geweldig, gladgeschoren greens en prachtige fairways, die golfden over een duinachtig landschap alsof je je op Venus bevindt. Als er minpuntjes over te baan te vermelden zijn, dan gaat dat niet verder dan de vele GUR die er nu tijdelijk is op de eerste negen, door een recente maar wel grondige baanrenovatie.

De eerste dag zorgde voor wisselende scores, maar voorspelen is toch maar een soort van oefening, en het levert natuurlijk ook geen competitiepunten op. Tijdens een gezellige baanevaluatie in het fraaie, nieuwe Clubhuis van De Texelse begon onze voorbereiding pas echt. Zo vlakbij zee gaan een paar Skuumkoppen er wel in en het was maar goed dat de neef van Han, Adriaan Prinsen, geen dienst had tijdens ons korte ritje naar ons hotel, waar onze parkeerplaatsen keurig waren vrijgehouden. Inchecken, de koffertjes droppen op de prima kamers en snel over naar deel twee van de evaluatie, waarvoor we deel van de hotelbar hadden gereserveerd. Na de nodige ballen en biertjes tijd voor ‘the quick shower’ en al heel snel stond een taxibusje klaar om ons naar een geschikte dinerlocatie te voeren. Het grappige is dat veel van de restaurants op de Texelse duinen een paalnummer hebben, net als wij de holes nummeren. Voor ons werd gedekt in Paal 17. Misschien is het daar wel misgegaan, onze kracht ligt immers op de 19^e. Het eten was prima, de drank ook, enige smetje was het feit dat ons taxibusje nu gehandicapt verder moet na een krachtige ingreep van Ronald.   

Na een korte nachtrust en een goed ontbijt was het tijd voor ‘Matchday’. Wij moesten het opnemen tegen de senioren van Houtrak, waarbij het opvallend was dat hun hoogste handicapper op papier nog lager scoort dan onze allerlaagste handicapper. Bij de soep en kroketten konden we ze nog net bijhouden, door de 3-3 tussenstand. Frank en Han wonnen met 3/1 en Ronald en Kris scoorden een zwaar bevochten puntje met AS. Jammer dat René en Sijmen het net niet wisten te redden, enig excuus daar bij was dat Snip verkouden was en Snap het niet begreep. De singles moesten dus de doorslag geven en helaas viel het kwartje precies de verkeerde kant op. Het werd 10-8 voor Houtrak, na verliespartijen van René met 5/6, Han met 2/4 en Sijmen bij wie het laatste puttje net niet wilde vallen 0/1. Kris wist een puntje te scoren na zijn partij die eindigde in AS en er waren wel lichtpunten door de winstpartijen van een messscherpe Ronald met 2/1 en captain Frank met 3/2. Onbegrijpelijk dat die laatste nog steeds een bijnaam heeft die verwijst naar de intimiteit van de lady’s.

Door deze nederlaag is de strijd in onze poule weer helemaal open. De mannen van Houtrak staan bovenaan met 5 punten, maar zijn uitgespeeld en hebben de laatste dag alleen nog een rol als gastheer. Wij treffen daar de senioren van Heemskerk, die met een opmars bezig zijn na hun 10-8 overwinning op de Noordwijkers. Bij winst komen wij op 6 punten en zijn de bloemen voor ons, zodat  we het volgend jaar in de Tweede Klasse mogen proberen, maar bij een verliespartij kunnen we zo nog maar in de kelder belanden en moeten we het in een Klasse lager gaan doen.