Wintergreens laten snertwedstrijd bijna in de soep lopen
Als Waterlanders vinden we onze eigen golfclub natuurlijk de gezelligste club die we kennen, toch hebben wij, net als het hele land, te kampen met allerlei vervelende coronamaatregelen. Gezelligheidswedstrijden staan dit jaar dan ook op een uiterst treurig pitje, want eigenlijk hebben we alleen de Nieuwjaarswedstrijd onder normale omstandigheden kunnen afwerken.
Alle andere gezelligheidswedstrijden moesten we cancelen, zelfs een jubileumwedstrijd zat er niet in. Om toch nog een beetje sjeu aan het verenigingsjaar te geven moest de Snertwedstrijd wel doorgaan. Hole negentien moest gesloten blijven, zo was door Rutte en consorten besloten, hierdoor moest de wedstrijdorganisatie wel heel erg creatief te werk gaan.
De gebruikelijke snert na afloop moest worden gehalveerd, niet in prijs of kwaliteit, maar wel in het moment van schenken. Het werd een tussendoortje tussen de holes negen en tien, bij de passage van ons zo zielig, leegstaande clubhuis. Onder de terrasluifel stonden ze hoor, die snertkerels, die de 36 deelnemers aan deze wedstrijd een heerlijke kom dampende erwtensoep mochten serveren bij het breekpunt in de wedstrijd. Dat schenken ging prima, vooral door het Juttertje dat voor extra warmte mocht zorgen en door het feit dat de verenigingskas voor de kosten mocht opdraaien. Roggenbrood met katenspek en een extra portie worst in de soep completeerden het feest. De grote schenkmeester zelf, Sint Nicolaas, moest helaas om quarantaineredenen afhaken, en geen van zijn trouwe knechten durft zich tegenwoordig nog aan ’n zwart klussie te wagen. Toch was het leuk dat ze nog wel voor alle deelnemers een heerlijke chocoladeletter hadden klaargelegd.
Tja, en dan de wedstrijd. Nu de Bisschop verstek liet gaan, greep de vorst z’n kans en zorgde in de vroege ochtenduren voor spierwitte greens. Laagje bevroren rijp, en dan mag je die greens niet op en komen de wintergreens van stal. Hoewel, van stal? De meeste stalvloeren zijn vlakker dan de Waterlandse wintergreens, waar niet op een hobbeltje meer of minder wordt gelet. Gelukkig hoefde je niet uit te holen, want binnen een stoklengte van het gaatje vonden we het vandaag al genoeg. Natuurlijk moest je er dan nog wel eentje bij tellen in deze stablefordwedstrijd.
Als Sinterklaassurprise mocht je tussen snert, snee en jutter ook nog drie teerlingen werpen. Het totaal aantal ogen bepaalde je bonushole. Gescoorde stebels op die bonusholes mocht je maal drie tellen, zodat de winnaars van deze wedstrijd allemaal de veertig passeerden. Winnaar, en daarmee de nieuwe eigenaar van de snertcup, werd Peter Anepool die er 43 bij elkaar stebelde. Goede tweede werd Jan Molenaar met 42 stebels en met nog een stebeltje minder werd Erik Pieterse de eervolle derde. Halverwege het jaar is toegezegd dat alle prijzen van wedstrijden in 2020 worden uitgereikt bij de Nieuwjaarsreceptie 2021. Nou, ik durf mijn mondkapje er wel onder te verwedden dat die prijsuitreiking een sigaar uit eigen doos gaat worden, want naar recepties kunnen we fluiten zo lang ze niet voldoende met de gewenste vaccins spuiten……